οἱ ἐν ταῖς ἐξουσίαις

μεταμορφόω 1 aor. pass. μετεμορφώθην; pf. pass. ptc. μεταμεμορφωμένος (Diod S 4, 81, 5; Castor of Rhodes [50 B.C.]: 250 Fgm. 17 Jac. εἰς ἕτερα μεταμορφοῦσθαι σώματα; Plut., Mor. 52d al.; Athen. 8, 334c; Aelian, VH 1, 1; Ps.-Lucian, Asin. 11; Herm. Wr. 16, 9; PGM 1, 117; 13, 70; Ps 33:1 Sym.; TestSol; AscIs 3:13; Philo, Mos. 1, 57, Leg. ad Gai. 95; Ar.; Tat. 10, 1; Orig., C. Cels. 5, 42, 30; Theoph. Ant. 2, 6 [p. 108, 16]) ‘transform, change in form’ in our lit. only in pass.

① to change in a manner visible to others, be transfigured of Jesus, who took on the form of his heavenly glory Mt 17:2; Mk 9:2 (Orig., C. Cels. 2, 65, 17. Simon Magus claims that he came to save the world μεταμορφούμενον καὶ ἐξομοιούμενον ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις, καὶ τοῖς ἀγγέλοις Iren. 1, 23, 3 [Harv. I 193, 4]; cp. 1QH 7:24).—RHartstock, Visionsberichte in den Syn. Evangelien: JKaftan Festschr. 1920, 130–44; AvHarnack, SBBerlAk 1922, 62–80; ELohmeyer, ZNW 21, 1922, 185–215;UvWilamowitz, Red. u. Vorträge⁴ II 1926, 280–93: D. Verklärung Christi; JBernardin, The Transfiguration: JBL 52, ’33, 181–89; JBlinzler, D. ntl. Berichte üb. d. Verklärg. Jesu ’37; JHöller, D. Verkl. Jesu ’37; EDabrowski, La transfiguration de Jésus ’39; GHBoobyer, St. Mark and the Transfiguration Story ’42; HRiesenfeld, Jésus transfiguré ’47; HBaltensweiler, Die Verklärung Jesu ’59; SHirsch (βαπτίζω 2a). Of the transformation of raw material into a statue Dg 2:3.

② to change inwardly in fundamental character or condition, be changed, be transformed τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφοῦσθαι be changed into the same form 2 Cor 3:18 (i.e. Christians progessively take on the perfection of Jesus Christ through the Spirit’s operation; on the acc. s. B-D-F §159, 4; Rob. 486; for the idea Rtzst., Mysterienrel.³ 262–65; cp. Seneca, Ep. 6, 1, esp. 94, 48). μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός do not model yourselves after this age, but let yourselves be transformed by the renewing of your minds Ro 12:2 (in contrast to the process expressed in συσχηματίζω ‘model after’ and thus superior to what the world displays).—DELG s.v. μορφή. M-M. TW.

     ἐξουσία

     ἐξ-ουσία

    ἥ

    1) возможность (делать что-л.), право (на что-л., свобода чего-л.)

    

ἐξουσίαν ἔχειν (τοῦ) ποιεῖν τι Xen., Plat. или περὴ τοῦ ποιεῖν τι Plat. — иметь право или возможность делать что-л.;

    2) (тж. ἥ ἄγαν ἐ. Dem.)

    

( личный) произвол, своеволие (ἐπ΄ ἐξουσίας πονηρός Dem.)

    3) власть, могущество

    

(πλοῦτός τε καὴ ἐ. Thuc.)

    4) изобилие, достаток

    

(τῶν ἀναγκαίων Plat.)

    5) пышность, блеск

    

(τοσαύτης ἐξουσίας ἀξιοθέατος Plut.)

    6) признак власти или подвластности

    

(ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὴ τῆς κεφαλῆς NT.)

μεθύσκω, [tense] fut. -ύσω [ῠ] LXX De.32.42: [tense] aor. 1 ἐμέθῠσα ib.2 Ki.11.13, [dialect] Ep. - υσσα Nonn.D.3.11, AP5.260 (Agath.); inf.

A

μεθύσαι Alex.

(v. infr.):—[voice] Pass., [tense] fut.

μεθυσθήσομαι LXX Ho.14.8

, Luc.Luct.13, D.L. 7.118: [tense] aor.

ἐμεθύσθην Heraclit.117

, E.Cyc. 167, etc.; [dialect] Aeol. inf.

μεθύσθην Alc.35

: [tense] pf.

μεμέθυσμαι Hedyl.

ap. Ath.4.176d:—Causal of μεθύω, make drunk, intoxicate,

Διόνυσος οἶδε τὸ μεθύσαι μόνον Alex. 214

;

μ. ἑαυτὴν οἴνῳ Luc.Syr.D.22

: metaph.,

πάνθ' ὅσα δι' ἡδονῆς μεθύσκοντα παράφρονας ποιεῖ Pl.Lg. 649d

;

τὴν αἴσθησιν Thphr.Od. 46

; Ἀθηνᾶ μεθύσασα ὕπνῳ τοὺς βαρβάρους Vett. Val.347.26.

2 give to drink,

θηλὴ μεθύσκει με μητρῴη Babr.89.9

; moisten, βωμοὺς ἐν γάλακτι, τέφρην, AP6.99 (Phil.), 11.8.

II [voice] Pass., = μεθύω, drink freely, get drunk, Alc. l.c., Hdt.1.133, etc.; ὀδμῇ, οἴνῳ, ib. 202;

πίνων οὐ μεθύσκεται X.Cyr.1.3.11

: in [tense] aor. ἐμεθύσθην, to be drunk,

ἀνὴρ ὁκόταν μεθυσθῇ Heraclit.

l.c.;

ἅπαξ μεθυσθείς E.Cyc. 167

, cf. Ar.V. 1252;

ἀνθρώπους οἵους μεθυσθέντας D.2.19

: c. gen., νέκταρος with nectar, Pl.Smp. 203b: metaph.,

ὅταν πόλις [ἐλευθερίας] μεθυσθῇ Id.R. 562d

: c. dat., ταῖς ἐξουσίαις with power, D.H.4.74:—in Hp. Steril. 218 μεθυσκέτω is corrupt for μεθυσκέσθω.

2 to be filled with food,

μ. σίτῳ LXX Ho.14.8

; cf. μεθύει· πεπλήρωται, Hsch.

σεμν-ύνω,= foreg.,

A exalt, magnify,

τὸν σαυτοῦ θεόν Pl.Phlb. 28b

;

τῷ ω ¯ Id.Phdr. 244d

;

ἑαυτούς Id.Phlb. 28c

, cf. Plt. 263d;

ὑμᾶς D.19.238

;

τὰ παρ' αὑτοῖς Id.23.212

; ταῦτα περὶ ἑωυτὸν ἐσέμνυνε thus did he throw a cloak of majesty about himself, Hdt.1.99.

II [voice] Med. with [tense] aor. ἐσεμνυνάμην, to be grave, solemn, esp. affect a grave and solemn air, E.Fr. 924 (lyr.);

μηδ' αὐθάδως σεμνυνόμενος χαλέπαινε Ar.Ra. 1020

, cf. Av. 727;

δικανικὴ καὶ ἰατρικὴ σεμνύνονται Pl.R. 405a

;

πρὸς σέ Id.Thg. 130b

: to be reserved, of a girl, E.IA 996: with part.,

σεμνύνεσθαι ὥς τι ὄντε Pl.Phdr. 243a

;

οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη Id.Grg. 511d

;

σ. πολίτης ὤν Luc.Patr.Enc.2

; also σ. ἐπὶ πέντε καὶ εἴκοσι καταλόγῳ προγόνων to be proud of.., pique oneself on it, Pl.Tht. 175a, cf. Isoc. 16.29, D.19.235;

ἔν τινι Id.18.258

: also c. dat.,

ταῖς ἐξουσίαις Sosiph. 3.2

; τῷ σπανίως ὁρᾶσθαι ς. X.Ages.9.1, cf. 2, Hdn.1.5.5: rarely c. acc.,

σ. τὴν μοιχείαν Id.5.7.3

: c. dupl. acc.,

μητρόπολιν Ὑπάταν Hld. 2.34

;

σ. διότι Plb.9.35.1

.

ἀποχράω, [dialect] Dor. [suff] ἀποχοιρ-χρέω Archim.Aren.3.3, [Epich.] 253: inf.

A

- χρῆν D.4.22

, Antiph.161, Luc.Herm.24 (- χρῆναι v.l. in D.H.3.22, condemned by AB81), [dialect] Ion.

- χρᾶν Hdt.3.138

, but

- χρῆναι Hp.VC14

; part. -χρῶν, -χρῶσα, v. infr.: [tense] impf. ἀπέχρη, [dialect] Ion.

- έχρα Hdt.1.66

: [tense] fut. - χρήσω: [tense] aor. - έχρησα:—suffice, be sufficient, be enough:

1 abs., in persons other than [ per.] 3sg., [ per.] 1sg. only in εἷς ἐγὼν ἀποχρέω [Epich.] l.c.; [

θανάτω] δύ' ἀποχρήσουσιν μόνω Ar.Pl. 484

; ἀποχρήσει (sc. ἡ ὑφαντική) Pl.Plt. 279b;

τηλικαύτην ἀποχρῆν οἶμαι τὴν δύναμιν D.4.22

;

ἀποχρῶν ἀνὴρ ἔμοιγε πρὸς τὰ νῦν κακά Pherecr.145.6

;

ἡλικία ἀποχρῶσα Ar.Fr. 489

;

σύμβουλος ἀποχρῶν τῇ πόλει Pl.Alc.2.145c

; of ἀρετή, Stoic.3.50: c. inf.,

ἀποχρῶσι.. ἑκατὸν νέες χειρώσασθαι Hdt.5.31

;

Κνιδίους μούνους ἀποχρᾶν οἱ τοὺς κατάγοντας γίνεσθαι Id.3.138

, cf. 9.48;

πεδίον ἀποχρῶν τὴν Ἀσίαν πρὸς τὴν Εὐρώπην ἀντιτάξαι Philostr. Im.1.1

.

2 mostly in [ per.] 3sg., c. dat.,

a with a nom., [ποταμὸς] οὐκ ἀπέχρησε τῆ στρατιῇ πινόμενος was not enough to supply the army with drink, Hdt.7.43, 196; often in the phrase

ταῦτ' ἀπόχρη μοι Ar. Av. 1603

, cf. Pl.Phdr. 279a;

ἀπόχρη μοι τοσοῦτον ἐὰν.. Isoc.5.28

;

οὐκ ἀπέχρησε δὲ αὐτῷ τοῦτο D.21.17

;

οὐδὲ ταῦτ' ἀπέχρησεν αὐτοῖς Isoc. 4.97

. b. impers., c. inf., ἀποχρᾷ ([etym.] - χρη) μοι ἡσυχίην ἄγειν, ποιέειν τι, etc., t)is sufficient for me to.., Hdt.1.66, 6.137, 9.79, Hp.Mochl.38; [

ἔφασαν] ἀποχρήσειν σφι τὴν ἑωυτῶν φυγάσσειν Hdt.8.130

: c. dat. part., ἀποχρᾶν σφι κατὰ τὸ ἥμισυ ἡγεομένοισι it was enough for them if they shared the command, Id.7.148; μέρος βαιὸν ἐχούση πᾶν ἀπόχρη μοι 'tis all sufficient for me to have a little, A.Ag. 1574 (nowhere else in Trag.);

τοσαῦτ' ἀπόχρη προσθήσειν Str.9.1.20

.

c impers., ἀπόχρη τινός there is enough of a thing, Hp.Mul.1.12, Vid.Ac.4; ἀποχρῆν ἐνίοις ὑμῶν ἄν μοι δοκεῖ εἰ.. methinks it would have satisfied some of you, D.4.42: abs. in part., οὐκ ἀποχρῆς αν αὐτῷ since it did not suffice him, Arist.Xen. 976b21.

3 [voice] Pass., to be contented with a thing, c. dat., ἀποχρεωμένων τούτοισι τῶν Μυσῶν the Mysians being satisfied therewith, Hdt.1.37;

τοῖς ὀνόμασι μόνον D.17.31

.

b impers.,

οὐκ ἀπεχρᾶτο μούνων Μήδων ἄρχειν Hdt.1.102

;

ἀπεχρᾶτό σφι ἡσυχίην ἄγειν Id.8.14

.

II deliver an oracle, Ael.Fr.59.

B ἀποχράομαι use to the full, avail oneself of,

ἐπικαιρότατον χωρίον.. ἀποχρῆσθαι Th.1.68

;

ἀποχρήσασθε τῆ.. ὠφελίᾳ Id.6.17

, cf. 7.42; ὅταν.. ἀποχρήσωνται χρῶνται λοιπὸν ὡς προδόταις when they have made all the use they can of them, then they deal with them.., Plb.18.15.9.

2 abuse, misuse, c. dat.,

εἰς ταῦτα ἀποχρῆσθαι τῷ πλουτεῖν D.21.124

;

πλεονεκτικῶς ταῖς ἐξουσίαις ἀ. OGI665.16

(Egypt, i A.D.);

ἀποχρωμένων μᾶλλον ἢ χρωμένων αὐτῷ Plu.Comp.Alc.Cor.2

;

οἷς μὲν χρῆσθαι, οἷς δ' ἀ. Id.2.178c

: c. gen.,

θυγατρός Id.Nob.13

.

3 c. acc., destroy, kill, Ar.Fr. 358, Th.3.81, Poll.8.74, etc.

4

ἀ. τὰ χρήματα

make use of,

Arist.Oec. 1349b17

.

5 ἀποχρησαμένοις· ἀποσεισαμένοις, Hsch.

ἐξ-ουσία, ἡ, die Erlaubnis, Freiheit, etwas zu tun, das Recht; ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν γενόμενος, da er die Macht hatte, Unrecht zu tun; ἐξουσίαν ὁ νόμος δέδωκε τῷ ἐραστῇ ϑαυμαστὰ ἔργα ἐργαζομένῳ ἐπαινεῖσϑαι, sich durch bewundernswürdige Taten Lob zu erwerben; π οιεῖν τινι, ἐξεῖναι ἀπιέναι, daß es ihm freisteht, wegzugehen; ἐπ' ἐξουσίας ἐστί, es steht frei, nach Luft u. Belieben. Auch im schlimmen Sinne: Frechheit. Gewalt, Macht im Staate, οἱ ἐν ταῖς ἐξουσίαις, die Machthaber; ἡ ὑπατικὴ ἐξ., das Amt, die Macht des Consuls. Auch die Machthaber selbst. Τῶν ἀναγκαίων, der Überfluß, wie περιουσία; äußere Pracht

πλεονέκτης, ου, ὁ (=ὁ πλέον ἔχων; since Hdt. [7, 158 adj.]; PMagd 5, 7 [221 B.C.]; Sir 14:9; Philo, Mos. 1, 56; Ar. 10, 3; Just., A I, 12, 1) one who desires to have more than is due, a greedy person, whose ways are judged to be extremely sinful by Christians and many others. (S. πλεονεξία and JWeiss on 1 Cor 5:11. In Hellenic society this was a violation of the basic principle of proportion and contrary to the idea of beneficent concern for the citizenry.) Among the sinners of the ‘two ways’ B 19:6; D 2:6. Also elsewh. w. those who are burdened w. serious vices (as M. Ant. 11, 18, 6; Philo, Sacr. Abel. 32) 1 Cor 5:10f; 6:10; Eph 5:5 (here characterized as εἰδωλολάτρης; s. on πλεονεξία); Hs 6, 5, 5 (Thu. 1, 40, 1; X., Mem. 1, 2, 12 [both w. βίαιος]; 1, 5, 3, Cyr. 1, 6, 27 [w. κλέπτης and ἅρπαξ]; Aristot., EN 5, 2 [w. ὁ παράνομος and ὁ ἄνισος]; Diod S 20, 106, 4; Plut., Ages. 607 [20, 6] [w. ἐν ταῖς ἐξουσίαις πονηρός], Mor. 57c [w. κακοῦργος]; Vett. Val. 42, 28 [w. ἀλλοτρίων ἐπιθυμητής]).—DELG s.v. ἔχω and πλείων. M-M. TW.